Het grote poezenmysterie: hoe Stella Pipa werd
Het leek allemaal zo mooi geregeld. Onze kleine Stella zou naar Nederland verhuizen, geadopteerd door Anna.
Daarvoor moest er natuurlijk een en ander gebeuren: twee vaccinaties, een microchip en een paspoort. Dus hup, meerdere keren op en neer naar het ASL in Gallipoli (wie ooit daar een wachtkamer heeft meegemaakt, weet: dat is pure geduld-yoga). Maar drie weken voor vertrek was het zover – Stella was er helemaal klaar voor. De rabies-enting was de laatste stempel op de papieren.
Anna en haar vader Remko boekten tickets, speciaal om Stella op te halen. Op maandag zouden ze landen.
Maar toen… vrijdagmorgen… drie dagen voor vertrek… Stella was spoorloos! Weg! Foetsie! Geen snorhaartje te vinden.
Oei. Paniek. Plan B werd gesmeed: als Stella dinsdagochtend – de dag dat Anna en Remko weer terug vlogen – nog steeds niet thuis was, dan zou een zusje meegaan. Zonder chip. Zonder prik. Maar mét het paspoort van Stella.
En zo gebeurde het. Stella werd Mies. En Mies stapte als ‘Stella’ probleemloos door de douane. Thuis in Nederland kreeg ze een nieuwe naam: Pipa. En Pipa heeft het heerlijk – samen met haar nieuwe poezenvriendinnen.
Wil je niets missen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief op www.casa-allegria.nl/nieuwsbrief en je krijgt elke maand rond de 15e een leuke update.
Wordt vervolgd…