Thuiskomen

Al mijn hele leven wil ik in Italië wonen. Telkens als ik bergen zie begint het te kriebelen. Hier ben ik thuis! Hier hoor ik! Hier kom ik tot rust! Hoewel de meesten wel van mij weten dat ik absoluut niet kan stilzitten, kom ik in de bergen tot mezelf. Thuiskomen. Niet alleen op locatie, maar ook in mezelf. Tot mezelf komen.

Nu is de tijd gekomen dat ik ook echt kan gaan!

Nu ga ik mijn droom waarmaken! Nadat ik een seizoen (2021) heb “proefgewoond” in Toscane, in de Chiantistreek, in Figline Val d’Arno, weet ik het zeker. Hier hoor ik. Een gevoel dat niet te beschrijven is. Omdat ik al veel gezien heb van dit mooie land, kies ik voor een warme bestemming. Daar waar ik geen, of in ieder geval een stuk minder, last ga hebben van mijn Raynaud syndroom (zere vingers van de kou, al onder de 8 graden).

Verkennen

Dus boek ik een vlucht naar Puglia. Met mij gehuurde fiat 500 (wat anders?) reis ik door de provincie. In de Valle d’Itria zijn de mooiste trulli. Op zoek naar een bordje “VENDE” ergens aan een hek. Achteraf bleek dit toch niet zo’n slimme zet. Want als het bordje überhaupt nog leesbaar was, is er niemand die je kan helpen. Dit zijn privé verkoop woningen (denk aan Jaap! in Nederland). Na heel veel trulli te hebben bekeken, besloten terug te komen en gerichter te gaan zoeken. Meer beslagen ten ijs opnieuw richting Puglia te gaan.