Postzegels, maar dan op z’n ouderwets
Vandaag ging ik op pad voor iets simpels: postzegels. Normaal loop ik gewoon binnen bij de Tabacchi, vraag er tien, reken af en klaar. Maar dit keer belandde ik in een scène die rechtstreeks uit mijn jeugd leek te komen.
Voor me verscheen een postkantoor met loketten achter glas, precies zoals vroeger. Je weet wel, met een nummertjesautomaat, een wachtruimte, en dat geduldige wachten tot je nummer eindelijk oplicht. Hoewel er acht loketten waren, zaten er maar vier mensen… en werkten er maar twee écht.
Toen ik eindelijk aan de beurt was, vroeg ik om tien postzegels voor kaarten naar Nederland.
“Nederland… is dat Europa?” vroeg de man achter het glas. Ik knikte, waarop hij zijn computer raadpleegde. Zijn voorstel: ik kon de kaarten bij hem afgeven, zodat hij er digitaal een postzegel op kon printen.
Maar nee, ik wilde échte postzegels.
Hij trok een grote map tevoorschijn, bladerde plechtig, en vond uiteindelijk het juiste vel. Met uiterste precisie scheurde hij er tien af, die hij onder het glas doorschoof.
En toen kwam de grap van de dag: deze postzegels kon ik alleen contant betalen. Maar hé, ik kreeg er wél een keurig geprinte factuur bij. Het voelde bijna als een klein tijdreisje — alleen dan met een printer in plaats van een stempel. 😊
wordt vervolgd…
Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je in voor de nieuwbrief die ik eens per maand verstuur: casa-allegria.nl/nieuwsbrief
Wat een charmant stukje tijdreis! Jouw ervaring bij het postkantoor, van nummertjes trekken tot in een grote map bladeren voor échte postzegels en uiteindelijk contant betalen met een printerfactuur erbij, voelt heerlijk nostalgisch én menselijk.