Electra in Italië: een avontuur op zich
Sinds ik in Italië woon, ben ik erachter gekomen dat je hier pas écht Italiaans geïntegreerd bent als je spontaan begint te vloeken tegen je stopcontacten. En geloof me… ik ben er bijna.
Toen ik mijn huis kocht, bleek de hele woning op één (!) zekering te draaien. Geen salva-vita, geen luxe als meerdere groepen… gewoon: als hij eruit knalt, is het overal donker. En dan maar hopen dat je de weg naar je telefoon zonder struikelen vindt.
⚡ De Italiaanse cassetta: stijlvol buitenboords
De stroom komt tegenwoordig modern ondergronds binnen, maar mijn woning?
Nee joh — die heeft een bovengrondse kabel die vrolijk langs de buitenmuur kronkelt en vervolgens via de garage naar binnen hobbelt. Heel rustiek. Heel Italiaans. Heel… 1983.
Die hele cassetta moet straks naar buiten verplaatst worden, compleet met nieuwe stoppenkasten. Niet één, maar twee:
- één voor boven (waar later de B&B-kamers komen)
- één voor beneden (waar ik zelf hoop te gaan wonen vóór ik met pensioen ben)
Logisch, want uiteindelijk zijn het twee aparte woonobjecten. En met een warmtepomp, inductiekookplaat, airco’s én een zwembad in de planning… tja, 6 ampère monofase gaat het niet trekken. Zelfs niet als je het lief vraagt.
🔌 De stopcontacten van de bovenverdieping
En nu ik tijdelijk boven kampeer om beneden alles te laten verbouwen, ontdek ik dat de stopcontacten daar stammen uit de tijd van zwart-wit televisie.
Drie soorten:
- smal
- breed
- en iets dat waarschijnlijk in geen enkel universum gestandaardiseerd is met ovale gaten
Voor elke stekker heb je dus een andere adapter nodig. Soms zelfs een adapter óp een adapter. Ik voel me net een elektricien in opleiding, maar dan zonder diploma of garantie op succes.
🔥 Het kacheltje-drama
Omdat het hier overdag nog steeds rond de 20 graden is (november, hallo?!), koelt het ’s nachts wel af naar zo’n 6 graden. En mijn bovenverdieping? Die koelt gewoon gezellig mee.
Geen probleem, dacht ik, ik heb een kacheltje van 1000W. Gewoon even aanzetten.
Nou…
Rond 03:00 uur werd ik wakker gemaakt door Tommy, mijn onvermoeibare waakhond. Ik strompel eruit, half slapend, en daar was ‘ie:
mijn doorgebrande adapter.
Tommy stond ernaast te kijken in de trant van:
“Mens, als ik hier niet was geweest, had jij nu boven gewoond én gesmolten.”
Held.
🧣 Living the dolce vita (met jas aan)
En nu?
De verbouwing ligt even stil door… laten we zeggen omstandigheden.
Dus ik zit boven, jas aan, onder een dekentje, wachtend op het moment dat ik weer naar beneden mag. Want daar staat de openhaard. En geloof me:
die openhaard en ik hebben serieuze plannen samen.
Tot die tijd heb ik gezelschap van:
- Tommy
- veertien adapters
- een kacheltje dat ik niet meer aan durf te zetten
- en een enorme liefde voor Italië, zelfs als het land me regelmatig test
Casa Allegria wordt prachtig.
Maar eerst: Casa Electra Inferno.
Wil je niets missen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief via www.casa-allegria.nl/nieuwsbrief en ontvang elke maand rond de 15e en leuke update, met extra’s!
Wordt vervogd…